Einde van een heroïsche tocht

22 juni 2018 - Cagnes-sur-Mer, Frankrijk

Het hotel is klassiek met een randje vergane glorie. De fietsen kunnen dwars door de ruime hal met marmeren vloeren en een oud schaakbord richting een grote opslagruimte waarin onder andere een oude piano, meubels en andere zaken. Onze fietsen misstaan dus niet bij deze bonte verzameling. We eten de avond voor de laatste dag heerlijk met salade, meer dan gaar rundvlees en een groentegerecht van onduidelijke oorsprong zoals alleen de fransen dat kunnen maken. We zullen er in elk geval prima op fietsen. Het stadje Castellane, onze voorlaatste stop, blijkt een levendig dorp te zijn, tot in de nachtelijke uurtjes. 's Avonds kijken we Frankrijk-Peru en drinken nog wat op het terras. Plots duikt nog een muziekgezelschap op waaronder één Nederlandse schone, die spontaan de blues beginnen te spelen.

Onze laatste etappe voert ons langs een stuwmeer over de col de St Barnabé. Voor niemand is zo'n colletje een grote opgave meer. Marc krijgt de gebruikelijke telefoontjes van zijn vriendin. Een aanmoediging, of zomaar een praatje? Peter komt met een gelukzalige glimlach boven omdat hij op een voor hem gunstige plek in de pikorde finisht. Voor Erik zal het helaas de laatste col zijn. Het lijf werkt niet mee.

We lunchen op een pittoresk pleintje in Greolières, een middeleeuws frans dorpje waar we zo'n beetje de enige gasten zijn. De gastvrouw is duidelijk door ons verrast en raakt voortdurend de kluts kwijt. Dat komt mede door Erik die, heel altruistisch, drie salades bestelt. Uiteindelijk eten we heerlijke salade Nicoise, Teus spreekt de troepen toe en bedankt Elly en Gerard, en goedgemutst vatten we het tweede deel aan. Deze begint met een vliegende afdaling door rotsachtig gebied. We zijn beland in de Alpes Maritieme van de Provence. Wat is het hier schitterend.

De col de Blaine is onze middaguitdaging. Deze begint heel vriendelijk maar de laatste kilometers zijn toch pittig steil. De laatste gelletjes worden aangesproken. Johan vecht zich moedig naar boven. Marc krijgt de laatste telefoontjes van zijn vriendin. Bovenop de col overkomt Teus een ongelukkige val en met wat vleeswonden belandt hij bij de bus. Daar komt eindelijk de EHBO-doos goed van pas. De hele week is deze ongebruikt gebleven, maar zijn toch enige verbanden nodig om de zaak te verbinden.

Vanaf nu is het vrijwel alleen maar dalen naar zeeniveau. Nice en de mediterranee lonken. De laatste afdalingen zijn spectaculair steil. De snelheden zijn hoog. Dan ... een glimp van de zee. Bij het strand aangekomen wordt nog bijna fietser met oogkleppen geschept. We maken onze groepsfoto op het strand, met een brede trotse glimlach op ons gezicht. In een hotel kunnen we douchen. Johan neemt een duik in zee. En we laten, moe maar voldaan, de drankrekening verder oplopen op het terras waar we onze laatste uurtjes doorbrengen. Marc en Sjaak spreken iedereen persoonlijk en op ludieke wijze toe. De sfeer is uitgelaten. Sommigen beweren dat het wellicht de laatste keer is dat ze zo'n inspanning zullen leveren. Die avond nog zullen we in ons eigen bed liggen, onderling verbonden door onze gezamenlijke belevenissen.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s